Małżeństwo

Pismo święte stwierdza, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni wzajemnie dla siebie: "Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam". Bóg daje mu niewiastę, "ciało z jego ciała", to znaczy równą mu istotę, jako "pomoc przychodzącą od Pana". "Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem" (Rdz 2, 24). Jezus wskazuje, że oznacza to nienaruszalną jedność ich życia, przypominając, jaki był "na początku" zamysł Stwórcy: "A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało" (Mt 19, 6).

Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami, zawiązuje się przez przymierze małżeńskie. Sam bowiem Bóg jest twórcą małżeństwa. Powołanie do małżeństwa jest wpisane w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy. Małżeństwo nie jest instytucją czysto ludzką, chociaż w ciągu wieków mogło ulegać licznym zmianom w różnych kulturach, strukturach społecznych i postawach duchowych. Ta różnorodność nie powinna prowadzić do zapomnienia o jego wspólnych i trwałych cechach. Chociaż godność tej instytucji nie wszędzie ukazuje się z taką samą jasnością, to jednak we wszystkich kulturach istnieje pewne zrozumienie dla znaczenia związku małżeńskiego. Szczęście osoby i społeczności ludzkiej oraz chrześcijańskiej wiąże się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Bóg, który stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam jest Miłością. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Jest ona dobra, co więcej bardzo dobra, w oczach Stwórcy. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: "Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: <<Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną>>" (Rdz 1, 28).

Narzeczeni zgłaszają się osobiście w kancelarii parafialnej minimum na 3 m-ce przed planowanym ślubem.

Dokumenty niezbędne do zawarcia sakramentu małżeństwa:

Dowody osobiste.
Metryki chrztu – nie starsze niż 6-miesięcy.
Zaświadczenia o bierzmowaniu.
Świadectwa nauki religii
Potwierdzenie nauk przedmałżeńskich i odbycia spotkań w poradni rodzinnej.
Zaświadczenie o wygłoszeniu zapowiedzi, jeżeli głoszone były w innej parafii.
Zaświadczenia o spowiedzi.
dokument z USC w 3. egz.
należy podać w kancelarii parafialnej dane świadków ślubu (ich imiona, nazwiska, wiek oraz adresy).

Na pierwszym spotkaniu sporządzany jest Protokół badania kanonicznego (wypełnienie kwestionariusza trwa ok. 1 godz.)

Zawierając małżeństwo z osobą innego wyznania, ale ochrzczoną, o zgodę prosi się biskupa diecezji, na terenie której mieszka ta osoba. Prośbę składa się za pośrednictwem parafii, w której odbędzie się ślub (o zgodę występuje proboszcz). Na ślub z osobą nieochrzczoną potrzebna jest dyspensa, którą może wydać biskup. O dyspensę występuje proboszcz parafii. Świadkami mogą być osoby tej samej płci.